Κατά την απονεύρωση αφαιρείται το νεύρο και ο πολφός του δοντιού με χρήση τοπικού αναισθητικού. Οι ριζικοί σωλήνες, στους οποίους βρισκόταν το νεύρο θα πρέπει να διευρυνθούν, ώστε με τους διακλυσμούς με ειδικές αντισηπτικές ουσίες να μπορέσουν να ξεπλυθούν όλα τα μικρόβια ως το ακρορίζιο, δηλαδή εκεί που τελειώνει η ρίζα. Η διάνυξη των ριζικών σωλήνων μπορεί να γίνει είτε χειρωνακτικά με την χρήση ειδικών ρινών που μοιάζουν με βελονίτσες και είναι κωδικοποιημένες με διάφορα μεγέθη, είτε μηχανοκίνητα με το μοτέρ, γρηγορότερα με ένα μόνο μέγεθος ρίνης. Η ρίνη αυτή αποστειρώνεται και καταγράφεται το όνομα του ασθενούς, για επόμενη ατομική χρήση. Λόγω της μεγάλης ευλυγισίας που παρουσιάζουν μπορούν να διευρύνουν ακόμα και τους πιο κυρτούς ριζικούς σωλήνες χωρίς να σπάσουν. Επίσης κατά την διάρκεια της χρήσης του μοτέρ, ο εντοπιστής ακροριζίου που είναι συνδεδεμένος με αυτόν, μπορεί να εντοπίσει το βάθος στο οποίο βρίσκεται η ρίνη δίνοντας την απόλυτη ακρίβεια στον οδοντίατρο και αποφεύγοντας έτσι τις πολλαπλές ακτινογραφίες.
Αφού διευρυνθούν οι ριζικοί σωλήνες και γίνουν οι διακλυσμοί, πραγματοποιείται το σφράγισμα των ριζών με ειδικό εμφρακτικό υλικό και στη συνέχεια ακολουθεί η έμφραξη του πάνω μέρους του δοντιού με το γνωστό σε όλους λευκό σφράγισμα.
Οι ασθενείς στις μέρες μας προτιμούν τις ελάχιστα, ή μη επεμβατικές μεθόδους θεραπείας με το καλύτερο δυνατό αισθητικό αποτέλεσμα, ειδικά όταν πρόκειται για τα μπροστινά δόντια.
Τις όψεις μπορεί να τις φανταστεί κανείς σαν ολοκεραμικές «φλούδες» οι οποίες προσκαλούνται στην μπροστινή πλευρά του δοντιού. Το δόντι τροχίζεται κατά 0,3 έως και 0,7 χιλιοστά και σε μερικές περιπτώσεις 1 χιλιοστό μόνο από μπροστά. Αυτό σημαίνει ότι τροχίζεται περίπου το 3-30% του δοντιού, ενώ στο τρόχισμα για μια θήκη χάνεται μέχρι και το 72% του δοντιού. Υπάρχουν επίσης περιπτώσεις όπου το τρόχισμα μπορεί να παραβληθεί τελείως, όπως στις όψεις τύπου «φακών επαφής». Λόγω αυτής της Minimal επεμβατικής διαδικασίας ως προς το υγιές δόντι γλιτώνουμε το ρίσκο της νέκρωσης του δοντιού που πολλές φορές είναι αναπόφευκτη σε τροχίσματα για θήκες όπου χάνεται μεγάλος όγκος δοντιού. Η ολοκεραμική όψη είναι φωτοδιαπερατή, όπως και τα φυσικά μας δόντια, και το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άψογο, αφού δεν μπορεί κανείς να διακρίνει την διαφορά μεταξύ φυσικού δοντιού ,και εκείνου με όψη.
Οι περιπτώσεις ασθενών που προτείνεται η εφαρμογή όψεων:
- Ενοχλητικές δυσχρωμίες στα δόντια
- Μεγάλα σφραγίσματα στα μπροστινά δόντια
- Δυσπλασία ή υποπλασία του σμάλτου
- Επιθυμητή αλλαγή του σχήματος του δοντιού
- Μετά από τραυματισμό και σπάσιμο του δοντιού
- Κλείσιμο κενών ανάμεσα σε δόντια και αραιοδοντία
- Διόρθωση στραβών δοντιών ή δοντιών που έχουν κλίση προς τα μέσα ή έξω
Οι περιπτώσεις όπου δεν συστήνονται οι όψεις:
- Ανεπαρκή ποσότητα και ποιότητα σμάλτου( <50%)
- Εμφάνιση τερηδόνας στα όρια δοντιού & ούλου
- Πάρα πολύ έντονες δυσχρωμίες
- Μεγάλα κενά μεταξύ των δοντιών
- Ασθενείς με βρουξισμο και τρίξιμο των δοντιών
- Ασθενείς με κακή στοματική υγιεινή και πολλαπλά τερηδονισμένα δόντια
