H πλάκα είναι απαραίτητος παράγοντας για την εμφάνιση της τερηδόνας. Οι στρεπτόκοκκοι Mutans και Sobrinus, που προσκολλούνται πάνω στο στρώμα πλάκας μεταβολίζουν τους υδατάνθρακες και τη ζάχαρη και παράγουν οξέα. Όσο μεγαλύτερη διάρκεια παραμένουν τα οξέα αυτά στο στόμα μας ,τόσο περισσότερο καταστρέφουν το σμάλτο των δοντιών, καθώς αυτό διαβρώνεται από την οξύτητα, αφού το PH πέφτει κάτω από 5,5. Το όριο της διάβρωσης του σμάλτου είναι 5,2-5,7 ενώ για την αδαμαντίνη 6,2-6,7. Οι στρεπτόκοκκοι δημιουργούν αποθέματα και αποθηκεύουν στο εσωτερικό τους υδατάνθρακες, όπου σε περίπτωση λιγότερης κατανάλωσης τους από τον άνθρωπο, να μπορεί εκείνος ωστόσο να μεταβολίσει. Ο στρεπτόκοκκος Mutans έτσι όπως και άλλοι παθογόνοι μικροοργανισμοί μεταφέρονται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω του σάλιου, και κυρίως από τους γονείς στα παιδιά κατά την βρεφική και παιδική ηλικία, χρησιμοποιοντας κοινά κουτάλια και πιρούνια για την δοκιμή του φαγητού.
Για την δημιουργία της τερηδόνας σημαντικοί παράγοντες είναι η ποσότητα, η ποιότητα, αλλά και η συχνότητα πρόσληψης υδατανθράκων, σιτηρών και παράγωγων τους. Παρόλα αυτά , αν απομακρύνεται συχνά η πλάκα από τις επιφάνειες των δοντιών μπορεί το σάλιο να αναλάβει την δράση του και να εξουδετερώσει τα οξέα που προέκυψαν από τους στρεπτόκοκκους. Αν τα δόντια καλύπτονται με στρώμα πλάκας, το σάλιο δεν μπορεί να την διαπεράσει.